De historisch traagste rit ooit.

's Voormiddags vertrekken bleek al geen optie wegens te vroeg weg en zeker te laat thuis ... Dus op zondag na de middag vanonder de kerk aangezet om toch minstens één keer vooraf samen de grote rit voor het eerste landelijke scootertreffen uit te testen.

Vijf scooteristen en een "Gentse prente" wachtten nog eventjes de laatste plensbui af en zetten aan voor wat de traagste rit van de clubhistorie zal blijken te zijn.

Nadat onderweg nog een enthoesiasteling werd opgepikt die speciaal vroeger terug was gekomen van een weekenjde Ardennen konden we 'en route'. Ik moet vooraan want ken als enige de uitgestippelde route !

Tot mijn blijde verwondering volgt aanvankelijk eenieder gedwee mijn spoor en bij mij groeide de hoop dat ik met mijn vehikel best wel uit de voeten kon als kersverse scooterist !

Alras bleek het ijdele hoop want een blauwe P200E kwam naast mij op de voetrem staan en ik reed bijna in de gracht van het verschieten. Ik dacht nog : 'Voor die ene cowboy ga ik niet sneller rijden.'

Ik liet me anderzijds wel verleiden om, zij het pas na 15 kilometer, te stoppen om te 'tanken'. Toen mijn metgezellen vooraleer het drankenetablissement te betreden, stuk voor stuk mijn versnellingshendel in detail kwamen bekijken dacht ik eerst nog dat ze waarlijk geïnteresseerd waren in mijn PX-sken. Tussen pot en pint is dan gelukkig gebleken dat ik meer dan twee versnellingen had, zodat ik die de verdere rit ook mocht gebruiken.

Anders valt er weinig te vertellen : een choufke op de grond, een dichterlijke vrijheid van mannen op scootoren, scooterkledij die nat wordt en regenkledij die droog blijft, een bomma die op de scooter door de Kongo trok, twee verdwaalde bendeleden, eentje in het pattattenveld en een reservetank zonder reserve.

Zeven uur onderweg voor 80 km : rijden met de scooter is onthaasten, genieten van de weg, het landschap en ons heerschap !